Taboe!? Ongemak!?

Praten over seksualiteit blijkt in de praktijk behoorlijk lastig. Volwassenen voelen zich er vaak wat ongemakkelijk bij. Kinderen voelen aan dat het een beladen onderwerp is en zonder dat we er erg in hebben geven we taboe door of reageren we afwijzend op volkomen normaal seksueel gedrag van kinderen.

Veel ouders en professionals denken dat ‘seksuele voorlichting’ iets is waar je aandacht aanbesteed vanaf de beginnende puberteit.

Ik denk dat je hier al vanaf de geboorte bewust aandacht aan kan besteden. Dat klinkt misschien gek, want hoe besteed je aandacht aan seksualiteit met een peuter?

  • Door bijvoorbeeld de piemel en vagina gewoon bij de naam te noemen.
  • Door je kind te leren dat hij/ zij de baas is over zijn eigen lijf en zelf mag bepalen of hij iemand een kusje of knuffel wil geven.

De seksuele ontwikkeling begint ook al vanaf de geboorte. Het ontdekken van het eigen lijf, elkaar onderzoeken, masturberen, enzovoort. Het is belangrijk hier als ouder, maar ook als professional goed op te reageren en de kinderen hierin te ondersteunen. Kinderen voelen feilloos aan of iets een bespreekbaar onderwerp is of niet.

Veel leerkrachten of andere jongerenwerkers ervaren handelingsverlegenheid bij het bespreekbaar maken van seksualiteit. Als het onderwerp in je eigen jeugd taboe was om over te praten, dan is het heel erg lastig om dat te doorbreken. En hoe reageer je op lastige of persoonlijke vragen van jongeren?

Uit onderzoek van Rutgers (kenniscentrum Seksualiteit) blijkt dat de jeugd de seksuele voorlichting op school erg mager vindt en teveel is gericht waarschuwen voor gevaar en zwangerschap.
Ook blijkt uit onderzoek dat meer aandacht voor de positieve kanten van seks zorgt voor meer positieve ervaringen.

In lijn hiermee zouden interventies gericht moeten zijn op het aanmoedigen van leuke seks in plaats van ontmoediging van niet leuke seks.

En hoe je dat doet?

Daar help ik graag bij!

Chat openen